Friday, December 17, 2010

;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;; परीस ;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;

परीस शोधण्या निघे बापुडा , लोखंडाची माळ गळी ,
जो तो धोंडा घासत सुटला ,माळ होईना सोनसळी ,
दिवस बुडाले, मास लोटले, मानत नव्हता हार ,
अशात गेली वर्षे , झाला प्रौढपणी बेजार .


शेवटच्या श्वासात आठवे दुर्लक्षित ती माला ,
हाय पाहतो काय ,जाहली कधी सोन्याची माला ,
हाती येवून असा कोणत्या रुपात निसटून गेला ,
ना ओळखले परीसाला , अन जन्म फुकाचा झाला .


अशा कथेपरी आयुष्यातून परीस निसटून जाती ,
सुवर्णापरी सर्व सख्यांची करी कवड्यांतून गिनती ,
सांग लेकरा अशा कथेतून घेशील कसला बोध
आयुष्याचे सोने करतो असा परीस तू शोध .!


;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;; अतुल राणे ;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;

1 comment: